از لطمه وارد نکردن رقص زنان و مردان به اسلام در خراسان جنوبی تا اسلام سکولار

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

وقاحت قانونگذاری در مجلس

روز 11 اسفند را می توان به عنوان روز وقاحت و فضاحت قانونگذاری مجلس جمهوری اسلامی در تقویم نامگذاری کرد. عمق فاجعه آنقدر زیاد است که می توان عزای عمومی اعلام کرد و بر این مصیبت گریست که چه کسانی بر این مردم رنج کشیده دارند حکومت می کنند. در شرایطی که چند ماهی نیست که فساد دولتی فراگیر اعم از حقوق های نجومی، اختلاس ها و وام های بی حساب و کتاب بر سر زبان ها و محاورات یومیه مردم است، مجلسی که اسم اسلام را بر پیشانی خود داغ کرده با وقاحت تمام سقف 24 میلیون تومان برای حقوق مدیران دولتی را قانونی می کند. از 165 نفر عضو دارای کرسی در مجلس که در این رای گیری شرکت کردند، 103 نفر به این قانون رای دادند، یعنی 62 درصد!!! بی پرده و بی لکنت فقط می توان به حال چنین افرادی تاسف خورد که مثلا اسم نماینده بودن مردم پا برهنه ای را ید می کشند که چند صباحی قبل با دروغ و تزویر، رای آنها را گرفتند تا خود را به صندلی ریاست و کیاست بر آنها برسانند. تصویب همین قانون با رای 62 درصدی نشان دهنده ماهیت درونی مجلس قانونگذاری کشور است و این که آنها چقدر با شاخص انقلاب اسلامی تناسب و تطابق دارند.

درآمدی بر مفهوم پردازی «مدیریت احمقانه»

یکی از مهم ترین ابزارهای توسعه علوم انسانی و اجتماعی در رشته های مختلف، مفهوم پردازی است. خلق مفاهیم ، مدل سازی روابط بین آنها و تاثیر و تاثراتی که بر یکدیگر دارند و ارائه نظریات جدید پیشبرنده مرزهای دانش در هر حوزه علوم انسانی محسوب می شود. مفهوم پردازی های متعارف در علوم اجتماعی غالباً مبتنی بر تجربه و مطالعه آن انجام می شود و پژوهشگران با مطالعه پدیده های اجتماعی و انسانی در موضوعات مختلف، با طی فرآیند انتزاع و اخذ وجوه مشترک پدیده ها و موضوعات اجتماعی و انسانی و کنار گذاشتن و نادیده گرفتن وجوه افتراق تلاش می کنند مفاهیم جدید علوم اجتماعی را خلق کنند تا مقدمه ای باشد برای مطالعه سایر محققین بر روی این مفاهیم به منظور رسیدن به تغییر در جهت بهبود مبتنی بر نظام ارزشی مقبول در آن جامعه.

 روشن است که علوم انسانی تنها موظف به مفهوم پردازی مفاهیم مثبت نیست. به عبارت دیگر مطالعه پدیده های انسانی و اجتماعی به منظور مفهوم پردازی، انحصاری در موارد سازنده و مطلوب ندارد و پژوهشگر می توان هر پدیده ای با هر رنگ و بویی را مورد مطالعه قرار داده و مفاهیم دارای بار ارزشی منفی یا مثبت را خلق کند. چرا که اگر شناخت را به عنوان یکی از اهداف علوم انسانی بدانیم، این شناخت منحصر در پدیده های مطلوب نخواهد بود.

نوشتار حاضر نیز تلاشی است در جهت مفهوم پردازی در حوزه مدیریت که مبتنی بر چند تجربه عینی به تصویر کشیده شده ارائه می شود. مدیریت احمقانه مفهومی است که برای چنین رفتاری در حوزه مدیریتی به ویژه در سطح حکومت قابل ارائه است. لفظ جعل شده برای این مفهوم نیز برگرفته از یک سخنرانی است که قسمتی از آن در انتهای یادداشت خواهد آمد.

 

اعتماد به خیریه های دولتی یا غیردولتی؟

بدون شک مهم ترین عامل برای جلب کمک های مردمی توسط یک خیریه چه در شکل دولتی و چه در شکل غیردولتی، عنصر اعتماد است. مردم زمانی حاضر می شوند کمک های مالی و مادی خود را از طریق یک سازمان به دست نیازمندان برسانند که نسبت به عملکرد آن سازمان اعتماد داشته باشند. روشن است که این مفهوم همچون سایر مفاهیم علوم اجتماعی، دارای ابعاد و مولفه هایی است که سنجش آن در گرو طراحی مدل اندازه گیری برای آن است. به عنوان مثال مولفه های زیر به عنوان چیستی اعتماد به یک خیریه می تواند مورد توجه قرار گیرد:

-       موضوعی که کمک های مردمی به آن اختصاص می یابد مهم بوده و می تواند به جامعه(یا بخشی از آن) سود برساند

-       کمک مالی من می تواند در کنار کمک دیگران بخشی از مسئله را حل کند

-       اعتقاد دارم به سازمانی که کمک می کنم، پول را دقیقا در محل گفته شده صرف خواهد کرد

-       سازمانی که به او کمک می کنم، از فساد و سوء استفاده مبرا است.

-       سازمان گزارشی از عملکرد (هزینه کرد) مالی خود را به صورت شفاف منتشر می کند.

-       رسانه ای که خیریه برای تبلیغ استفاده می کند، دارای اعتبار بوده و پیام های آن موثق است.

این یک مشاهده واقعی است؛ به فریاد کارتن خواب ها برسید!

حدود ساعت هشت شب بود و هوا بسیار سرد. برای گرفتن قرصی به داروخانه رفتم. جلو در داروخانه، صدای ناله ای به گوشم خورد. به آنجایی که صدا می آمد نگاه کردم. دختر نوجوانی بر روی کارتی خوابیده بود و چند سکه و اسکناس جلوی او ریخته بودند و مرتب آه و ناله می کرد. شهرداری اعلام کرده بود که برای ساماندهی به وضعیت این افراد، آستین بالا زده است. با شماره 137 تماس گرفتم و گزارش مورد مشاهده شده را دادم. آدرس را ثبت کرد و چند ثانیه بعد پیامکی هم برایم ارسال شد که مورد گزارش شده شما ثبت شده است.

مردمی سازی در امور خیریه و نگرانی حاکمیت

تجربه چند ده ساله انقلاب اسلامی در حوزه حکومتی بر ضرورت افزایش مشارکت مردمی در اداره امور عمومی و کاهش تصدی گری دولت تاکید دارد. اگر چه اما و اگرهایی در حوزه هایی که می توان به توان مردمی تکیه کرد و نیز چگونگی تنظیم گری و سیاستگذاری دولت برای هدایت و کنترل بخش مردمی وجود دارد، ولی به نظر می رسد اصل قضیه غیرقابل انکار باشد. مشارکت های اجتماعی و مردمی در متعارف ترین شکل خود در قالب سازمان های مردم نهاد انجام می شود. این سازمان ها در موضوعات مختلف می توانند سهمی بزرگ در اداره امور و حل مسائل و نیازهای دولت ها داشته باشند. البته اگر موضوعات خاص و مهمی چون مسئله رفع محرومیت و فعالیت های خیرخواهانه مطرح باشد، اهمیت زمینه سازی برای حضور مردم دوچندان است. چرا که حس انسان دوستی و عطش دستگیری از محروم نه تنها از مختصات طبیعت و سرشت پاک انسانی است، بلکه در آموزه های دینی وظیفه و تکلیف شرعی بر دوش مومنین در خصوص توجه به فقرا و نیازمندان گذاشته شده است. هر چقدر که دولت و حکومت بتواند زمینه حضور و مشارکت فعالانه تر مردم را فراهم کند، درواقع زمینه ساز و تسهیل گر پاسخ شهروندان به عطش انسانی آنها در کمک به نیازمندان و البته انجام وظیفه دینی خود بوده است. از سوی دیگر عدم حضور بخش مردمی و تصدی گری دولت در این خصوص به معنی ایجاد توقع و انتظار شهروندان از حاکمیت برای پرداختن و سرو سامان دادن به زندگی همه نیازمندان است؛ تا جایی که ناکارآمدی حکومت متصدی رفع فقر با مشاهده فقر آشکار نظیر کارتن خواب ها و متکدیان، زمینه ساز نارضایتی و بی اعتمادی مردم به حکومت می شود.

لغو کنسرت؛ تقابلی که گران تمام شد

بدون شک یکی از بهترین راه ها برای ضربه زدن به نظام و ساختار سیاسی کشور توسط دشمن قرار دادن یا قرار گرفتن مردم در مقابل مسئولین است. بهتر از این راه، قرار دادن یا قرار گرفتن بخشی از مردم در مقابل بخشی دیگر به شکلی است که تزاحمات و تنازعات جلوه بیرونی پیدا کند. اگر چه همه مردم اعتقادات و رفتارهای مشترک و یکسانی ندارند و در بسیاری از موضوعات تضاد عقیدتی و رفتاری در جامعه وجود دارد، اما باید مواظب بود که این امر دستمایه ای برای تقابل آشکار نشود. هر چند که به جد و جهد باید با مظاهر هنجار شکنانه و غیرقانونی و غیر شرعی برخورد کرد. مجددا تاکید بر این گزاره لازم است که برخورد با ناهنجاری ها و رفتارهای غیراخلاقی نباید به شکلی صورت پذیرد که بخشی از مردم در مقابل بخشی دیگر از مردم یا مقابل حکومت قرار داده شوند.

چند روزی هست که سوژه داغ روزنامه ها، سایت ها و رسانه های مختلف، بیانات امام جمعه مشهد در خصوص نهی از برگزاری کنسرت در مشهد شده است. آنچه که در این یادداشت به آن پرداخته می شود، برداشت شخصی نگارنده و تنها مبتنی بر یک زاویه خاص به این موضوع است. بدیهی است تحلیل موضوع از ابعاد و زوایای دیگر، ممکن است نتیجه ای غیر از آنچه که به آن خواهیم رسید را نمایان کند

خنداونه و دورهمی را می توان از برنامه های پرطرفدار سرگرمی رسانه ملی دانست. هر دو برنامه به نظر موفق و موثر در پرداختن به موضوعات اجتماعی در شکلی جذاب و سرگرم کننده برای مخاطب عمل می کنند. مسائل اجتماعی و فرهنگی مختلفی به صورت جذاب و بعضا با زبان طنز به تصویر کشیده می شود و این برای مخاطبی که شاید از امر و نهی های ارشادی و مبتنی بر نگاه از بالا به پایین خسته شده است، بسیار دلپذیر باشد. حضور مخاطبان با سلایق و از قشرهای مختلف در این دو برنامه هم بسیار جالب است. حضور افراد چادری سفت و سخت تا خانم هایی با مانتوهای رنگی در کنار آقایان با تیپ های ظاهری مختلف. حتی در برنامه ای روحانی با لباس تبلیغ (آگاهانه یا ناآگاهانه) دقیقا در پشت میز مجری، جایی که او در کادر تصویر بسته ای که از مجری در طول برنامه گرفته می شود، قرار داده می شود.

مهمانان این برنامه ها هم طیف های مختلفی را شامل می شود که یکی از مهم ترین آنها خواننده ها هستند! حتی خواننده هایی که کنسرت های آنها لغو شده است! گفتگوی مجری برنامه با مهمان و پرسیدن کارهایی که دارد انجام می دهد و کنسرت هایی که در دست اجرا دارد یا اجرا کرده است هم باید در گوشه ذهن داشت.

 

 

حافظ ناظری... خواننده ای که در برنامه تلویزیون ایران حضور یافت و این خبر: حاشیه‌های کنسرت شهرام ناظری در شهرستان تفت  

حقوق های نجومی مدیران دولتی و شکست در نظام سازی دینی

مهم‌ترین قلم امر به معروف و نهی از منکر عبارت است از امر به بزرگ‌ترین معروفها و نهی از بزرگ‌ترین منکرها. بزرگ‌ترین معروفها در درجه‌ی اوّل عبارت است از ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی؛ این امر به معروف است. معروفی بالاتر از ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی نداریم؛ هر کسی که در این راه تلاش کند، آمر به معروف است. (1/1/94)

در خصوص تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت، موافقان و مخالفان نظرات مختلفی را ابراز کرده اند. حتی در خصوص این که دامنه و مختصات حکومت دینی در عصر غیبت چه باید باشد، نظرات بعضا مخالف یکدیگری ارائه شده است. قدر متیقن آنچه که نگارنده این سطور از بین این نظرات پذیرفته است این است که از آنجا که بخش اعظمی از احکام اسلام صبغه اجتماعی داشته و بدون تشکیل حاکمیت اسلامی اجرای آن ناممکن است، تشکیل حکومتی که برای اجرای حدود و احکام الهی تلاش کند، اجتناب ناپذیر است.

روشن است زمانی که سخن از تشکیل نظام اسلامی می شود، رسیدن به یک اسم نیست که مثلا در مجامع بین المللی ایران را با عنوان Islamic republic of Iran بخوانند نه با نام Iran ! نظام اسلامی هم تنها به داشتن حجاب و ممنوع بودن فحشای علنی و تا حدودی هم ربا خلاصه نمی شود. حمایت از نظام اسلامی تنها به در شرکت در انتخابات و راهپیمایی 22 بهمن و گفتن تکبیر بعد از نماز جماعت و صلوات بلند فرستادن بعد از اسم بنیانگذار انقلاب و ... محدود نمی شود. نظام اسلامی و ایجاد آن یعنی ایجاد ساختارهای حکومتی و مدیریتی برای اداره و تعالی در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی و مدیریت جامعه ای که قرار است مضاف به اسلام شود. نظام سازی اسلامی و حفظ آن یعنی رسیدن به پاسخ این سوالات که در عرصه اقتصاد، فرهنگ، سیاست، خانواده، حقوق، مبارزه با فقر، مبارزه با فساد و ... حکومت اسلامی می خواهد چه کند؟ و این پاسخ باید پاسخی باشد که در راستای غایت تشکیل حکومت دینی و اهداف متعالی اسلام باشد.

در چند روز اخیر محور توجهات داخلی و افکار عمومی، فیش های حقوق آنچنانی مدیران دولتی است. موضوعی که دولت را تحت فشار قرار داد و آن را مجبور به واکنش برای مقابله کرد.

دفاعیه ای از طرح گشت نامحسوس پلیس

کنار کوه بلندی که تازگی بهار را به خود گرفته است، خودرویی کنار جاده می ایستد. نخست راننده از ماشین پیاده شده و کنار جاده سیگاری دود می کند. چند لحظه ای نمی گذرد که همسر آن مرد بدون آن که چیزی بر سر خود داشته باشد، همراه با تلفن همراه خود که آن را به میله ای بسته از ماشین بیرون می آید و به سمت کوه رفته و در کنار شوهرش می ایستد و بدون توجه به ماشین هایی که از کنار آنها می گذرد، با سر برهنه از خود عکس می گیرد.

نفوذ علمی؛ جریان سکولار چگونه برای رشد و نمو تلاش می کند؟

دانشگاه پرینستون امریکا، یکی از بهترین دانشگاه های دنیا از ترجمه برخی متون برای انتشار در ایران حمایت مادی می کند. این کار توسط مرکزی با نام «مرکز شرمین و بیژن مصور رحمانی برای مطالعات ایران و خلیج و فارس» اتفاق می افتد. شناخت زیادی از این دانشگاه و این موسسه ندارم ؛ چون اجازه دسترسی به سایت دانشگاه داده نمی شد (فیلتر بود) آنچه می نویسم فقط و فقط یک احتمال و البته چند تا سوال مهم است!

 

در